Sagalassos, Ağlasun İlçesi’nin 7 kilometre kuzeyinde ve Akdağ yamaçlarında denizden 1700 metre yüksekliğindedir. Sagalassos, Pisidia Bölgesi’nin Roma İmparatorluk Dönemi’nin en önemli şehridir. Şehirde bulunan yapıların büyük bir çoğunluğu Roma Dönemi’ne aittir. Sagalassos’un ilk tespiti 1706 yılında Fransız gezgin Paul Lucas tarafından yapılmıştır.

Bulutların arasındaki şehirde girişte konutlar, aşağıda hamam, kireç ve metal fırınları, aşağı agora (çarşı), çeşme ve odeon, daha yukarıda, kuzeyedoğru ilerledikçe konutlar, sağ tarafta tiyatro, Neon kütüphanesi, Helenistikçeşme, seramik üretim merkezi, şehrin merkezinde yukarı agora, meclis binası, kilise, sol üst tarafta heroon, tapınak ve Cladius kapısı bulunmaktadır.

Sagalassos Antik Kenti

Sagalassoslular M.Ö. 3’üncü bin yılın sonlarında

Sagalassoslular M.Ö. 3’üncü bin yılın sonlarında Batı ve Güney Anadolu’da yaşayan Luvi kabilelerinin bir kolu olan Pisidia halkındandır. M.Ö. 333 yılında Büyük İskender, bu şehri ele geçirmiştir. Sagalassos, Seleucid (Seleukos) ve Attalid (Attalos) hakimiyetlerine girmiş, M.Ö. 25 yılında Galatia kralı Amyntas’ın, ardından Agustus tarafından Roma İmparatorluğu topraklarına katılmıştır.

 Hadrian’ın 120’li yıllarda Sagalassos’u Pisidia imparatorluk kültünün resmi merkezi seçmesi üzerine başlayan çok daha büyük çaplı ekonomik büyüme, bir yüzyıl sürecek imar büyümesini başlatmıştır. 6’ncı yüzyılın ortasına kadar gelişmeye devam eden kent M.S. 590 yılında yaşanan büyük depremde yerle bir olmuştur. M.S. 13’üncü yüzyıl ortalarında Selçukluların son Bizans kalelerini de ortadan kaldırmasına kadar kentin yıkıntıları arasında birkaç küçük köy ayakta kalmaya devam etmiştir.Sagalassos Antik Kenti Antoninler çeşmesi

n belirgin yapısı muhteşem Antoninler çeşmesidir. Şehir, İmparator Hadrian (M.S. 2’nci yüzyıl) döneminde ekonomik siyasi ve sosyal anlamda en iyi dönemini yaşamıştır. Sagalassos, küçük Asya’da belki de terk edildiği günden günümüze kadar en iyi korunagelmiş antik yerleşimlerden biridir. Sagalassos 2009 yılında UNESCO Dünya Mirası Geçici Listesi’ne alınmıştır. Kazılarda ortaya çıkan 5.5 metre civarında boyu olabileceği tahmin edilen İmparator Marcus Aurelius ve İmparator Hadrian’a ait heykeller ile çıkarılan diğer eserler Burdur Müzesi’nde sergilenmektedir.

Toros Dağları’nı aşarak Antakya’ya giden tarihi İpek Yolu üzerinde yer alan Yılan Kalesi, Orta Çağ’da Çukurova’nın Haçlı işgali döneminde Bizanslılar tarafından yapılmıştır. Anavarza, Tumlu ve Kozan Kaleleri gibi ovadaki diğer kaleleri de görüş alanının içine alan kalenin sekiz yuvarlak burcu vardır. Kalenin güneyinde yer alan nizamiye kapısından itibaren taş basamaklı merdivenlerle teraslara çıkılmaktadır. İsminin burada yılanlar yetiştiren Şeyh Meran’dan geldiği ileri sürülse de kıvrımlı şeklinden dolayı Yılan Kale veya Yılanlı Kale denildiği de ileri sürülmektedir. Evliya Çelebi Seyahatnamesi ’de buraya Şahmeran Kalesi dendiğini belirtmiştir.

Kilise ve sarnıcı bulunan kalenin garnizonu en üst bölümde yer almıştır. Sarp kayalar üzerine yapılmış olan kalenin önemli bir sanat değeri vardır. Yılankale, Adana’da yer alan kaleler zincirinin önemli bir halkasıdır. Uçsuz bucaksız düzlükler boyunca uzanan Çukurova’daki ender tepelere haberleşme ve güvenlik amaçlı kaleler kurulmuştur. Anavarza Kalesi, Kozan Kalesi, Tumlu Kalesi ve Yılankale gibi kalelerin tamamı düzlük üzerinde ada gibi yükselerek birbirlerini görebilmekte; örneğin Ayas (Yumurtalık) limanına yanaşan bir geminin haberi dakikalar içinde kaleden kaleye aktarılabilmektedir.

 Yılan Kalesi  3 cephesi

Yılan Kalesi  3 cephesi ile Ceyhan Nehrini görmektedir. Yılankale’nin tam olarak kimler tarafından yapıldığını belirlemek zordur. Zira çeşitli medeniyetler Çukurova’da ender rastlanan düzlüklere güvenlik ve haberleşme amaçlı kaleler yapmışlardır. Bu şekilde hem kale yapım maliyeti düşürülmüş hem de sur ve kulelerin daha dayanıklı olması sağlanmıştır.

Zamanla Çukurova’ya yeni devletler ele geçirdikçe her biri bu kaleler üzerinde yeni ekleme ve onarımlar yapmışlardır. En son Çukurova’yı fetheden Memluk Devleti buraya kendi üsluplarıyla eklemeler yapmıştır. Osmanlı döneminde kale, terk edilmiş olduğu için kalenin mimarı tarzı buranın ciddi manada  son onarımını yapan Memluk izlerini taşımaktadır. Yaşar Kemal’in kitaplarında da çok geçen “Adana selden, Ceyhan yelden, Misis yılandan gidecek” şeklindeki deyiş de bu duruma işaret etmektedir.

Yılankale Hikayesi & Efsanesi

Yılankale denince Şahmeran’dan da bahsetmek gerekir. Çukurova kültürünün önemli motiflerinden birisi olan Şahmeran, kafası insan bedeni yılan şeklinde bir yaratık olarak temsil edilir. Çok güzel bir kadın görünümündeki başı ile güzelliği ve iyiliği yılan şeklindeki gövdesi ile çirkinliği ve kötülüğü temsil etmektedir. Cemşab isminde bir genç arkadaşlarının kendisine ihaneti sonucunda bir kuyuda hapsolur. Etrafı kazarak kuyudan kurtulmaya çalışırken yeraltında Şahmeran’ın hüküm sürdüğü yere ulaşır. Şahmeran Cemşab’ı çok sever ve ona iyi davranır. Zamanla Cemşab tekrar yeryüzüne dönmek ister ve Şahmeran’dan izin ister.

Şahmeran kendi yerini hiç kimseye söylememesi için yemin ettirdikten sonra Cemşab’ı serbest bırakır. Bir süre sonra vezirin kızı hasta olur ve iyileşmesi için Şahmeran’ın kanı gerekmektedir. Cemşab sırrını kimseye vermez ancak vezir tüm halkın hamamda kontrol ederek vücudunda pul olan ve dolayısıyla Şahmeran’ı gören kişiyi bulmak ister. Cemşab’ın Şahmeran’ın yerini bildiği böylece anlaşılır. Cemşab uzun süre dirense de en son mal ve zenginlik vaatleriyle kandırılır ve Şahmeran’ın yerini vezire söyler. Şahmeran ise Cemşab’a vücudunu kaynatıp kuyruğunun suyunu vezire içirmesini, gövdesinin suyunu vezirin kızına içirmesini, kafasının suyunu ise kendisinin içmesini söyler. Böylece vezir ölür, kızı iyileşir, Cemşab ise tıp ilmine vakıf olur ve Lokman Hekim olarak ünlenir. Şahmeran yine öldüğünün gizlenmesini ister çünkü yılanlar kendisinin öldüğünü duyarlarsa Çukurova’yı istila edeceklerdir.

1147 tarihli inşa kitabesine göre, Timurtaş b. İlgazi b. Artuk tarafından Artukoğulları Dönemi’nde inşa ettirilen ve 12’nci yüzyıl Selçuklu Dönemi anıtsal mühendislik-mimarlık başyapıtlarından olan tarihi Malabadi Köprüsü, 40.86 metre açıklığındaki sivri ana kemeri ile dünyanın günümüze ulaşan en büyük kemer açıklığına sahip taş kemer köprüsüdür. Kemerin her iki yanından kervan ve yolcular için iki barınak oda da bulunmaktadır.

Malabadi Köprüsü; üzerinde bulunan insan, güneş ve arslan figürlü kabartmaları ve bünyesinde bulunan barınağı, helası ile özgün ve az sayıdaki köprü örneklerimizdendir. Diyarbakır – Batman yolu üzerinde yer alan ve oldukça köklü bir tarihsel geçmişe sahip olan Malabadi Köprüsü, tarihi eser niteliğindedir.

Malabadi Köprüsü Tarihsel Geçmişi

Malabadi Köprüsü Tarihsel Geçmişi Diyarbakır – Batman yolu üzerinde yer alan ve oldukça köklü bir tarihsel geçmişe sahip olan Malabadi Köprüsü, tarihi eser niteliğindedir. Yapımına 883 yılında Mervaniler tarafından başlanan köprü, 1147 yılında Artuklular tarafından tamamlanmıştır. Köprünün genişliği 7 metre, uzunluğu ise 150 metredir. T

Taş köprüler arasında kemeri en geniş köprü olma özelliğindedir. Ortasında kesik el figürü olan köprünün uzun yıllardır anlatılagelen bir de hikayesi vardır. Hikayeye göre henüz köprü yapılmadan önce nehrin bir yanında Bad isminde bir genç, diğer yanından da sevdiği kız yaşarmış. Sevgililer arada köprü olduğu için bir türlü kavuşamazmış ve bir gün kız Bad’a kavuşmak için köprüyü geçmeye çalışmış. Henüz karşıya geçemeden suya kapılan kızı Bad, uzun bir müddet aramış ama ulaşamamış. Bunun üzerine Bad Silvan Beyi’nin yanına giderek buraya bir köprü inşa etmesini istemiş. Köprünün yapımı başlanmış ancak kemer açıklığı fazla olan köprünün yapımı yarıda kalmış. Bunu üzerine Bad köprünün tamamlanmasını istemiş. Silvan Beyi köprüyü Bad’ın tamamlamasını istemiş. Bad da eğer köprüyü tamamlarsa beyin elinin bilekten kesilmesi tamamlayamazsa da kendi elinin kesilmesi koşuluyla kabul etmiş ve köprüyü tamamlamış.

Köprü üzerindeki el figürünün de hikayeye göre Silvan Bey’ine ait olduğu söylenmektedir. Yerli – yabancı fark etmeden sıklıkla ziyaretçi ağırlayan Malabadi Köprüsü, Batman’ın önemli tarihi değerlerinden biridir.

Malabadi Köprüsü Hakkında

 Yapımına 883 yılında Mervaniler tarafından başlanan köprü, 1147 yılında Artuklular tarafından tamamlanmıştır. Köprünün genişliği 7 metre, uzunluğu ise 150 metredir. Taş köprüler arasında kemeri en geniş köprü olma özelliğindedir. Ortasında kesik el figürü olan köprünün uzun yıllardır anlatılagelen bir de hikayesi vardır

Köprü üzerindeki el figürünün de hikayeye göre Silvan Bey’ine ait olduğu söylenmektedir. Yerli – yabancı fark etmeden sıklıkla ziyaretçi ağırlayan Malabadi Köprüsü, Batman’ın önemli tarihi değerlerinden biridir.

Çanakkale Seramik Müzesi, Çanakkale’yi tekrar bir Seramik Kenti yapma hayalinin ürünü. Çanakkale il merkezinde 1905 yılında Er Hamamı olarak inşa edilen tarihi yapı Çanakkale Belediyesi’nin yaptığı restorasyon çalışmalarının ardından  2013 yılında Seramik Müzesi haline getirilmiş. Seramik Müzesi’nde kentin seramik alanındaki önemli eserleri sergileniyor.

 2006 yılında bir avuç insanın gayretiyle başlayan bu yolculuk, bugün kenttin farklı kesimlerinden birçok kişinin hala gönüllülükle destek verdiği, kimi zaman aksadığı kimi zaman ise büyük bir ivme kazandığı çok meşakkatli ama bir o kadarda keyifli bir hayalin, Çanakkale Boğaz Komutanlığı Tarihi Er Hamamı’nı, Seramik Müzesi olarak kullanılmak üzere, Çanakkale Belediyesi’ne devrini gerçekleştirdi.

Çanakkale Seramik Müzesi Özellikleri

Müze  ve Mekân kurgusunda seramik kültürünün yanı sıra hamam kültürünün de birlikte anlatımı hedeflendi, bu amaç ile grafik çözümler yanı sıra mimari okumalara olanak tanıyacak şeffaf sergi üniteleri oluşturuldu. Mekânın yalnız plan şeması değil, işlevsel izlerin yanı sıra bina içindeki sakin bezeme unsurlarının rahatlıkla görülerek, binanın da serginin bir parçası olmasına özen gösterildi.

Binanın tarihçesi, hamam mimarisi ve Türk Hamam kültürü genel ifadeler üzerinden bilgi panoları ile anlatılırken, binanın askerler tarafından kullanım süreci imitasyon objeler ile desteklenerek sergiye dahil edildi. Seramik Müzesi olarak kullanılan hamamda soğukluk, ılıklık ve sıcaklık olan hizmet veren bölümlerin Seramik Müzesi’ne giriş, dinlenme ve bilgilendirme alanı ile sergileme alanları olarak düzenlenmesi tesise ayrı bir renk katıyor

Çanakkale Seramik Müzesi

Hizmet vermeye başladığı günden bugüne kadar 17 süreli sergiye ve çeşitli koleksiyonlara ev sahipliği yapan müzede ulusal ve uluslararası alanlarda seramiğin tanıtımı ve yaygınlaştırılması için 2 çalıştay, 8 fuar organizasyonu, 2 seramik tasarım yarışması gibi bir çok çalışma hayata geçirilmiştir.

En çok bilinen mağaralardan biri olan Dupnisa Mağaraları; yaklaşık dört milyon yıldan beri oluşum ve gelişimini sürdüren büyük bir yer altı sistemidir. İçinde sürekli akan bir yer altı nehri ve bu nehrin oluşturduğu, derinliği yer yer 2 metreyi aşan göller bulunur. Mağarada, zengin damla taş oluşumları yer alır.

Bu muhteşem görüntünün yanında, kısa mesafeler dâhilinde değişiklik gösteren mağara havasının, sağlık açısından olumlu olduğu düşünülmektedir. Üst katlar sıcak (ortalama 17 derece) ve kuru (%60-70 mutlak nem) olmasına karşılık, ana mağara daha serin (10-12 derece) ve nemlidir (%80-90). Bu farklılık, üst kat ile ana galeri arasında belirgin bir rüzgârın meydana gelmesine neden olmuştur.

Dupnisa Mağarasına Ziyaretçi Akını

Trakya’nın en uzun ikinci mağarası olan Dupnisa Mağaraları; 2003 yılında turizme açılmıştır. Dupnisa Mağaraları’nın üst katını oluşturan ve içinde dev sarkıt, dikit ve sütunlarla kaplı olan Kuru Mağara’nın 250, Sulu Mağara’nın da 200 metrelik bölümü turizme açılmıştır. Süt beyazdan kırmızı ve kahverenginin her tonundaki renklere sahip; dev boyutlara ulaşan sarkıt, dikit, sütunlar; perde, bayrak damla taşları ve damla taş havuzları ile hayranlık uyandıran bir görünüme sahiptir.

450 metrelik bu kısımda yürüyüş iskelesi ve aydınlatma mevcuttur. İçinde yer altı nehri ve derin göllerin bulunduğu bu bölümler macera ve doğa sporu tutkunları için güzel fırsatlar sunmaktadır.  Dupnisa Mağarası turizme açıldığı Haziran 2003 tarihinden bu yana her yıl on binlerce kişi tarafından ziyaret edilmektedir.

Dupnisa Mağarası Ayrıntıları

70 metrelik bir yükselti içinde gelişen bu mağaraların hidrolojik özellikleri, gelişim dönemleri, damlataş çökelleri birbirinden son derece faklıdır. Birbirine tezat üç mağaranın üst üste bulunması son derece ilginçtir Birbirine bağlı iki kat ve gelişim özellikleri farklı üç mağaradan oluşan Dupnisa Mağara sisteminin toplam uzunluğu 2750 metredir..

Üstte yer alan kuru mağara, damlataş birikimi yönünden son derece zengindir. Özellikle sarkıt, dikit, sütun ve duvar damlataşları büyük boyutlara ulaşmıştır. Buna karşılık altta bulanan Dupnisa mağarası , içindeki yer altı deresi ve gölleriyle saçaklar şeklinde göllerin üzerine inen duvar ve perde damlataşları mağarayı daha cazip bir hale getirmiştir.

Sivas’ın Divriği ilçesindeki tarihi cami ve hastane. Mimarı Ahlatlı Hürremşah’ın elinde 1228 yılında şekil alan Divriği Ulu Cami, plan tipi ve süsleme özellikleri bakımından benzeri olmayan bir eserdir. Camiye bitişik olarak inşa edilen iki katlı, avlulu ve eyvanlı bir yapı olan Darüşşifa, hastaların su sesi ile sağlıklarına kavuştuğu bir hastane olarak benzersiz özelliklere sahiptir. Yapının tüm taç kapılarındaki üç boyutlu, asimetrik, bitkisel ve geometrik figürler özgün bir betimleme anlayışıyla heykele yakın yüksek kabartma tekniğinde coşkun bir biçimde işlenmiştir.

Ulu Cami ve Darüşşifa, dıştan yalın bir mimari görünüme sahiptir. Ancak Darüşşifa Taç Kapısı, Cami Kuzey Taç Kapısı, Cami Batı Taç Kapısı ve Şah Mahfili Taç Kapısı’nın her biri birbirinden farklı eşsiz bezemeleri ile göz kamaştıran birer mimarlık ve mühendislik harikası niteliğindedir. Taç kapılarda olduğu gibi cami içindeki her sütun, sütun kaidesi ve sütun başlığı ile kubbe içi tavan süslemeleri de ayrı üslup ve bezeme örneklerini sergilemektedir. Taşın adeta bir dantel gibi işlendiği Divriği Ulu Cami ve Darüşşifası’ndaki bu barok mimari üslubun Türk ve İslam Sanatı’nda bir başka benzeri yoktur.

Sivas Divriği Ulu

Camiye giriş çıkışı sağlayan kuzey, batı ve doğu yönlerde üç ayrı anıt kapı yer almaktadır. İç mekân, sekizgen payeleri birleştiren çift yönlü sivri kemerlerle farklı genişlikte yirmi beş birime ayrılmıştır. Büyük boyutlu mihrap önü dilimli, orta bölüm ise oval birer kubbeyle örtülüdür. Sekizgen aydınlatma feneri bulunan orta bölümün kubbesi sekizgen piramidal külâhla kaplıdır. Diğer birimlerin örtü sistemini yıldız, artı ve bileşik tonozlar oluşturmuştur. Güneydoğudaki şah mahfili de bileşik tonoz örtüsü ile dikkati çekmektedir.

Caminin iç mekânı, kapılara nazaran sadelik içermektedir. İbadet eden insanların dikkatinin dağılmaması ve ibadetteki huşu ve huzurun bozulmaması için sadeliğin tercih edildiğinden söz etmek mümkündür. Caminin tekstil kapı tarafında kalan sütunlar Kanuni Sultan Süleyman döneminde Mimar Sinan tarafından güçlendirilmiş sütunlardır. Şah kapısı tarafında kalan ince sütunlar orijinaldir. Caminin iç kısmında, cennet kapısının arka yüzünde tek parça taştan oyulmuş iki adet emanet sandığı bulunmaktadır. İnsanlar bir yere giderken değerli eşyalarını ve ziynetlerini emanet sandığına bırakırlar döndüklerinde ise bıraktıkları gibi bulurlardı.

Bununla beraber bir de sadaka taşı bulunmaktadır. Hayırseverler sadakalarını bu taşın içine bırakır, ihtiyaç sahipleri de içinden ihtiyacı kadarını alırdı. Bu uygulama, “Bir elin verdiğini öbür elin bilmemesi” olarak ifade edilen, yoksulun incitilmemesi ve onurunun korunmasını esas alan bir duyarlılığın yansımasıdır. Cennet kapısının arka yüzünün solunda, demir oksit boyasıyla boyanarak yapılan bir mızrak, bir de meşale motifi mevcuttur. Mızrak gücü, meşale ise ilmi temsil etmektedir. Cennet kapısının üzerindeki tonozda yer alan sarkıtlar gözyaşı damlaları görünümündedir. Mihrabın sol tarafından şifahanedeki türbelere açılan pencere cami ile türbeler arasında bağlantıyı sağlamaktadır. Caminin kuzeybatı köşesindeki silindirik gövdeli ve tek şerefeli kesme taş minare yer alır. Kitabede minarenin, 1565 yılında Osmanlı padişahı Kanunî Sultan Süleyman tarafından yaptırıldığı yazmaktadır. Bu tarihte caminin, iç mekânının onarıldığı da bilinmektedir.

Divriği Ulu Cami ve Darülfünun

Gelelim 1985 yılında Unesco Dünya Miras listesine ülkemizden ilk olarak girmeyi başaran Divriği Ulu Cami ve Darüşşifasına; daha önce de belirttiğim gibi, Anadolu Selçuklu Devletine bağlı olan Mengücek Beyliği zamanında inşa edilen şaheser, tek parça gibi görünse de aslında; Cami, hastane ve türbeden oluşan bir komplekstir. Hastane olarak hizmet vermiş olan Darüşşifa bölümünü;  Melike Turan Melek hanım, Camiyi ise eşi Ahmet Şah yaptırmıştır. Taş işçiliğinin muazzam örneği olarak gösterilen eserin özellikle sütun ve kapılarında harikalar yaratılmış, kullanılan motiflerin hiç biri birbirinin tekrarı niteliğinde olmamıştır. Bize nakledildiğine göre bu muazzam işçilik, Ahlatlı ve Tiflisli ustalar tarafından gerçekleştirilmiş.

Divriği Ulu Cami’deki gölgelerin sırrı

Avrupalı bilim adamları tarafından, ”Anadolu’nun El-Hamrası” olarak görülen tarihi yapı, mimari yapısı ile başta sanat tarihçileri olmak üzere mimar ve mühendisleri büyülüyor.

Sivas’ın Divriği ilçesindeki Ulu Camii ve Darüşşifası’nı inşa eden mimar ve ustaların, bu eşsiz eserde ortaya çıkan ‘Namaz kılan insan’ ve diğer siluetler ile gölgeler için çok ince hesaplar yaptıkları, tarihi eseri hayata geçirmeden önce, 2 yıl boyunca güneşin doğuşundan batışına, yıldızların çıkışından kayboluşuna kadar her şeyi hesapladıkları bildirildi.

Mengücekoğulları’nın Divriği’ye kazandırdığı bu şaheserde ortaya çıkan ”Namaz kılan insan” ve diğer siluetler ile gölgeler için, tarihi yapıyı inşa eden mimar ve ustaların çok ince hesaplar yaptığını, bu siluetlerin ve gölgelerin tesadüf olmadığınısöyleyen uzmanlar ”Eseri inşa eden mimar ve ustalar, binayı yapmadan önce 2 yıl boyunca güneşin doğuşundan batışına, yıldızların çıkışından kayboluşlarına kadar hepsini hesaplamış. Bu hesaplar yapıldıktan sonra, elde edilen sonuç, bu eser üzerinde gösterilmeye çalışılmıştır. Kapılarda ilk etapta siluet bakıyor, temaşa ediyor. İkincisinde siluetteki o kişi kitap okuyor, üçüncü durumda namaz kılıyor, dördüncü olayda ise kadına çevriliyor. Onun için burada tesadüf bir şey yoktur, eseri ilme hizmet, hakka hizmet, fisebilillah (Allah rızası için) düsturuyla yapmışlardır”.

Ekim 2008’de Ramazan Bayramı süresince tamamlanmadan ziyarete açılmıştır. Parkta Nuh’un Gemisi’nin yanı sıra 25 bin metrekarelik bir gölet, park çevresinde dolaşan buharlı mini tren, çocuk oyun alanları, hayvanat bahçesi, bilim ve deney müzesi, konser alanları, amfi tiyatro bulunmaktadır.Eskişehir şehir merkezine araba ile ortalama 15 dakika uzaklıktadır

 Daha çok çocuklar için tercih edilen parkın tam adı Eskişehir Sazova Bilim Sanat ve Kültür Parkı4 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.’dır. Hayvanat Bahçesinden akvaryuma, masal şatosundan korsan gemisine kadar birçok turistik aktiviteyi bu park içerisinde bulabilirsiniz.

Sazova Parkı Eskişehir’in

Sazova Parkı (Eskişehir Bilim, Sanat ve Kültür Parkı) “Eskişehir’in Disneyland’ı” lakabına layık görülen parkın açılışı, yapımı henüz tamamlanmadan 2008 yılının ekim ayında gerçekleştirilmiş. arkın resmi adı aslında Bilim, Sanat ve Kültür Parkı. Ancak başta yerel halk olmak üzere herkes, cazibe merkezini daha çok bulunduğu bölgenin ismiyle anmayı tercih ediyor.

Ağırlıklı olarak çocukların ilgisini çekebilecek tarzda mekânlarla dolu olan Sazova Parkı, yaklaşık 400 bin metrekarelik alan üzerine kurulmuş. Çocuklar için dediğimden dolayı sakın sadece oyuncaklarla dolu bir yer aklınıza gelmesin. Çünkü parkın içerisinde yetişkinlerin de keyifle zaman geçirebilecekleri bölümler bulunuyor.

Sazova Parkı Bölümleri

Bu nedenle Bilim, Sanat ve Kültür Parkı, bilhassa çocuklu ailelerin Eskişehir’de en çok vakit geçirdikleri yer olma özelliğini taşıyor. Sazova Parkı’nda yer alan tüm gezi noktalarını dolaşmak abartısız tüm gününüzü alabilir. Noktalarda belirli saatlerde düzenlenen tur ve gösterimler için parkın kalabalık olduğu günlerde bilet veya yer bulamama sıkıntısı yaşayabilirsiniz. Şatonun tasarımında İstanbul’daki Galata ve Kız kuleleri ile Topkapı Sarayı başta olmak üzere Türkiye’nin farklı yerlerindeki sekiz tarihi yapıdan ilham alınmış.

Bilim, Deney Merkezi, Sabancı Uzay Evi ve Masal Şatosu, Eti Sualtı Dünyası, Japon Bahçesi, Tropik Merkez, Papağan Evi, Eskişehir Hayvanat Bahçesi, Yapay göl, Gemi Müzesi, Efsaneler Diyarı, Sihirli Elma cafe, Evvel Zaman Sokağı, Sazova Parkı’nda en çok ilgi gören yerlerin başında, etkileyici görünüme sahip Masal Şatosu geliyor. Zaten yapı,  parkın sembolü konumunda.

 Veysel Karani türbesi, Siirt’ in Baykan İlçesi’ nde, ilçenin 8 kilometre güneybatısında bulunur. Kendisinin asıl ismi Üveys bin Âmir Karni’dir. Hz. Veysel Karani Yemen’in Karn köyünde doğmuştur.

Doğum tarihi tam bilinmemekle beraber 550-560 yıllarında doğduğu düşünülmektedir ve 37 senesinde şehit edilmiştir. Soyu Yemen kabilelerinden Muradoğulları’ na dayanmaktadır. Geçimini deve çobanlığı yaparak sağlardı.

Veysel Karani Türbesi Harikası

Bu mesleği de her zaman tek Tanrı inancına sahip olmasından dolayı insanların alay etmesinden kaçmak için seçmişti. Bir gün Hz Muhammed’in insanları İslam dinine davet ettiğini duyunca Kelime-i Tevhid getirerek müslüman olmuş annesine de bizzat kendisi öğretmiştir.

Gönlü Allah, peygamber aşkıyla dolu olan Veysel Karani, peygamber efendimizi görmek için Medine’ye doğru yola çıkar. Medine’ye vardığında  peygamber efendimiz Tebük Seferi’ nde olduğundan onu göremez. Hz. Aişe’ ye peygamber efendimize ne kadar gönülden bağlı olduğunu iletmesini ister ve Yemen’e geri döner. Resulullah da vefat etmeden önce bir vasiyet bırakarak hırkasının Veysel Karani’ ye verilmesini ister.

Veysel Karani Türbesi Turist Akını

Hz. Aişe, peygamberin ölümümden sonra Veysel Karani’yi bularak hırkayı ona teslim eder. Bu olaydan sonra Veysel Karani’ nin köydeki hürmeti artar ve bundan rahatsız olup annesiyle beraber bir süre sonra köyünü terk eder.  Basra da bir süre yaşadıktan sonra Hz. Ali’nin davetiyle Mekke’ ye gider. Burada iki müslüman grup arasında çıkan Sıffin Savaşı’nda Hz. Ali’nin tarafını tutar ve savaşta ağır yaralanarak şehit olur. Bu savaş Fırat Nehri’nin yakında yapılmıştır ve ölenlerin çoğu da bu çevreye gömülmüştür.

Beyazsu, Midyat İlçesi’nin yaklaşık 15-20 kilometre güneyinde ve Nusaybin İlçesi’nin yaklaşık 20-25 kilometre kuzeyinde iki ilçeyi birbirine bağlayan kara yolunun üzerinde yer almaktadır. Midyat’ın güneyinde kalan plato ve tepelerin eteğinden kaynağını alan Beyazsu Deresi bir vadi içerisinde Nusaybin’e doğru akar. Beyazsu, Mardin’in kurak ve ağaçsız coğrafyasında, serin ve berrak suyu, yöreye özgü ağaçları ve yeşilliği ile vaha gibidir. Mardin ve diğer ilçelerin içme suyu da Beyazsu kaynağından temin edilmektedir.

Dört mevsim boyunca Mardin’in su gereksinimini karşılayan Beyazsu, yaz aylarında dinlenme ve yeme-içme alanı olarak bölge halkının ikinci bir gereksinimine daha yanıt vermektedir. Beyazsu Irmağı üzerinde kurulu balıkçı lokantaları gelen ziyaretçilere Beyazsu’dan avlamış oldukları balıkları sunar. Geleneksel tahtlar şeklinde yapılmış masaları ve şark köşesi tarzında derenin üzerine kurulmuş oturma yerleri ile balıkçı lokantaları yöreye özgü bir görünüm sergilerler.

Beyazsu – Mardin  Doğa Harikası

Mardin ilimizin Midyat ilçesi sınırları arasında yer alan Beyazsu, Midyat’a uzaklığı yaklaşık 20 kilometredir. Aynı zaman Nusaybin ilçesine 25 kilometre uzaklıkta yer alan Beyazsu, Midyat ve Nusaybin’i birbirine bağlayan yolun üzerinde yer almaktadır. Beyazsu’yun kaynağı Midyat’ın güneyinde yer alan plato ve tepelerden sağlanmaktadır. Kaynaktan gelen sular vadi içerisinde birleşerek Nusaybin’e doğru akmaktadır.

Midyat ile Nusaybin ilçelerimizin arasında bulunan karayolu üzerinde bulunur. Mardin ilimizden Nusaybin’e gidilir oradan da Midyat’a varmadan yol üzerindedir. Beyazsu; Mardin ilimizin Nusaybin ve Midyat ilçelerinin arasında bulunan bir piknik alanıdır. Bu alan yemyeşil, ahşaptan oturma yerleri olan bir doğa harikasıdır. Ayrıca ulaşımı gayet rahat ve yol üstünde kalması da avantajdır.

Beyazsu – Mardine  Turist Akını

Güneydoğu turu yapan yerli ve yabancı turistler taşların dantel gibi işlendiği Mardin’de tarihi alanların yanı sıra doğal güzelliklerine de akın ediyor.

Hatay’ın Samandağ İlçesi’nde, Hz. Musa’nın toprağa diktiği asasının ölümsüzlük suyu sayesinde yeşermesiyle büyüdüğüne ve 3 bin yıllık geçmişinin olduğuna inanılan Hıdırbey Musa Ağacı doğal güzelliği ve heybetiyle ülkenin dört bir yanından gelen ziyaretçilerin ilgisini çekmektedir. Hatay’ın Samandağ ilçesine 6 kilometre uzaklıktaki Hıdırbey Köyü’nde bulunan Musa Ağacı, Hz. Musa efsanesinden dolayı çok sayıda ziyaretçinin uğradığı bir noktadır.

Hıdırbey Köyü’ndeki bir dere kenarında bulunan ve Musa Ağacı olarak bilinen ağacın türü, çınardır. Bu dev çınar ağacı, bilim adamlarına göre 1.000-1.200 yıllık bir tarihe sahiptir. Geçirdiği yüzyıllara rağmen hala dimdik ayakta duran koca çınar, baharda yeşil yaprakları, kışın ise heybetli dallarıyla ziyaretçileri etkilemektedir.

Hıdırbey Musa Ağacı Efsanesi

Rivayete göre, Samandağ Sahili’nde buluşan Hz. Hızır ile Hz. Musa birlikte dağa çıkarlar. Bu ağacın bulunduğu noktaya geldiklerinde Hz. Musa elindeki asayı toprağa saplar ve eğilip su içer. Tekrar dönüp baktığında asanın yeşerip fidana dönüştüğünü görür. Halk arasında ab-ı hayat suyundan can bulan fidanın binlerce yılda gelişerek bugünkü halini aldığına inanılmaktadır. Ağacın gövde çapı 7,5 metre, çevresi 21 metre, yüksekliği ise 7 metredir. Ağacın dalları yaklaşık 1000 metrekarelik alanı kaplamaktadır. Ağaç, Gayrimenkul Eski Eserler ve Anıtlar Yüksek Kurulu Başkanlığı tarafından koruma altına alınmıştır.

Hıdırbey Mahallesi İhtiyar Heyeti üyelerinden Burhan Sındık, çocukluğundan beri Musa Ağacı’nın hikayesini dinlediğini ve kutsal olduğuna inandıklarını belirtti. Özellikle bölgede yaşayan insanların ağacın karşısında bulunan ve ağaca can verdiği düşünülen Ab-ı Hayat çeşmesinden akan suyu şişelere doldurup evlerine götürdüklerini söyleyen Sındık, “Bu ağaç bizim için çok değerli. Bundan dolayı ona can veren suyun da kutsal olduğuna inanılıyor. Damacanalara doldurup götürüyoruz” dedi.

Musa Ağacına Yerli Yabancı Turist Akını

Ağaç nedeniyle mahallelerine ziyaretçi akını yaşandığını yerli ve yabancı turistlerin ağacı görmek için sık sık bölgeye geldikleri bu böle gerçekten efsane.

20 metrelik bir çevresi bulunan ağaç, 16.70 metrelik bir yüksekliğe sahiptir. Önceden ağacın içerisindeki büyük boşlukta Hıdırbey Köyü’nde yaşayanlar tarafın açılmış bir berber dükkanı bulunmaktaydı. Günümüzde ise bu boşluğun sadece küçük bir bölümü görülebilmektedir. Bunun nedeni ise DSİ tarafından gerçekleştirilen dere ıslahı çalışmalarında çınarın köklerinin önemli bir kısmının dolgu toprağı altında kalmasıdır.